- Do 1982 roku huty były całkowicie pozbawione samodzielności. Otrzymywały odgórnie ustalone plany produkcji. Nie decydowały o kierunkach sprzedaży swoich wyrobów, inwestycjach oraz innych istotnych dla nich sprawach. Próby reformowania gospodarki doprowadziły do przyznania hutom znacznej samodzielności. Nastąpiła likwidacja struktur pośredniego zarządzania przemysłem. W 1986 roku powstało Dobrowolne Zrzeszenie Wspólnota Przedsiębiorstw Hutnictwa Żelaza i Stali. Organizacja ta nie spełniła oczekiwań gdyż nie otrzymała stosownych uprawnień. W 1990 roku została rozwiązana. Hutnictwo znalazło się w całkowitym rozproszeniu, pozbawione organizacji mogącej reprezentować jego interesy. Narastała świadomość ujemnych skutków tego stanu i potrzeby integracji. Zaproponowany przez środowisko hutnicze wariant powołania Państwowej Agencji Hutniczej, będącej spółką akcyjną Skarbu Państwa nie zyskał aprobaty ówczesnego ministra przemysłu.
Postanowiono powołać Hutniczą Izbę Przemysłowo-Handlową, będącą organizacją samorządu gospodarczego. Miała ona zrzeszać huty oraz przedsiębiorstwa produkcyjne wytwarzające dla hutnictwa, np. zakłady materiałów ogniotrwałych, przedsiębiorstwa zaopatrzeniowe, remontowe, handlowe, projektowe, konsultingowe, badawcze, a także uczelnie techniczne.