Internalizacja, czyli umiędzynarodowienie produkcji i sprzedaży usług, przejawia się w trzech sferach: w eksporcie, w działalności operacyjnej i w sferze informacyjnej. Ta druga obejmuje inwestycje bezpośrednie, ale także, między innymi, sięganie po zagraniczne, tańsze towary, usługi i środki finansowe. Posiadanie zagranicznych aktywów umożliwia rozszerzanie rynków zbytu. Angażowanie lokalnych pracowników otwiera dostęp do ich, często bezcennych dla zagranicznego inwestora, kompetencji. Posiadanie zaplecza w kraju, w którym podejmuje się działalność, ułatwia pokonywanie rozmaitych barier; wśród nich również tych celnych i administracyjnych.

Ważna jest też trzecia sfera internalizacji, informacyjna. Jeśli poważnie myśli się o zagranicznych rynkach, trzeba zgłaszać na nich własne marki oraz patenty i uczestniczyć w międzynarodowych organizacjach handlowych.