Polskie huty nie są i raczej nie będą w najbliższej przyszłości konkurencyjne w stosunku do zagranicznych producentów. Chronione cłami huty wydały na inwestycje w część surowcową ponad 3 mld USD, zadłużając się do granic możliwości. Niestety, za inwestycjami surowcowymi nie nadążało głębokie przetwórstwo, a tylko takie zapewnia konkurencyjność na rynku.
W ciągu ostatnich lat powstało wiele nowoczesnych linii produkcyjnych. Brak nadzoru właścicielskiego powodował jednak, że realizowano często konkurencyjne wobec siebie projekty. Uzasadnione z punktu widzenia danej huty lecz nie zawsze słuszne z perspektywy sektora. Klasycznym przykładem jest walcownia wieloliniowa huty Baildon - bardzo dobra technicznie, ale zupełnie nie osadzona w rynku. Podobne problemy może mieć w przyszłości Walcownia Rur Jedność. Mimo nowoczesnych linii ciągłego odlewania stali wciąż niedokończona rynkowo pozostaje huta Katowice, której wiodącym asortymentem są nadal wyroby długie, a na tych, jak wiadomo - nie zarabia się wiele. Czy inwestycje, jakich podejmowały się huty można jednak uznać za nietrafione? I tak i nie. - Trzeba uwzględnić ówczesne realia rynku - mówi dyrektor jednej z hut. - Każdy zresztą uważał, że podejmuje racjonalną decyzję. Z drugiej strony zatwierdzenie biznesplanu popartego opiniami ekspertów, oczywiście zgodnych z interesem huty, było w zasadzie formalnością. Dobieranie ekspertów "na życzenie" było dość powszechną praktyką.