• Zwolennicy reformy systemu handlu CO2  zwracają uwagę, że w ostatnich latach w wyniku kryzysu gospodarczego emisje zmniejszyły się. Obecnie cena pozwoleń na emisję jest stosunkowo niska.
• Z powodu niskich cen i nadwyżki pozwoleń ​​firmy mają niewielką motywację, aby przejść do czystszych technologii produkcji, co zmniejsza skuteczność ETS jako narzędzia do walki z zmianą klimatu.
• Celem reformy jest uregulowanie rynku handlu emisjami po 2020 roku oraz pobudzenie redukcji emisji CO2,

Chociaż z roku na rok liczba pozwoleń, która trafia na aukcje jest coraz mniejsza (obecnie podaż nowych pozwoleń jest co roku niższa o 1,74 proc.), podobnie spada liczba pozwoleń przyznawanych za darmo (z wyjątkiem krytycznych sektorów przemysłu), to nadal głównym problemem ETS jest nadwyżka pozwoleń - w 2013 roku wyniosła ona 2,1 mld, a w 2016 roku - 1,69 mld.

Obecna dyrektywa o ETS będzie obowiązywała do 2020 roku. Celem reformy jest uregulowanie rynku handlu emisjami po 2020 roku oraz pobudzenie redukcji emisji CO2, by wypełnić zobowiązania UE wynikające z porozumienia klimatycznego z Paryża.

By podnieść ceny pozwoleń, reforma przewiduje zwiększenie corocznej redukcji liczby nowych pozwoleń, które trafiają na rynek (obecnie co roku na rynek trafia o 1,74 proc. mniej pozwoleń niż w roku poprzednim, po 2021 roku ma to być o 2,2 proc. pozwoleń mniej).

By ograniczyć nadwyżkę pozwoleń na rynku, reforma przewiduje podwojenie możliwości rezerwy stabilności rynkowej do korygowania liczby pozwoleń.

Jej celem jest automatyczne ściąganie części uprawnień do handlu emisjami i umieszczanie ich w rezerwie w momencie, kiedy nadwyżka przekroczy określony pułap. Rezerwa zacznie działań na początku 2019 roku.

Zwiększenie jej zdolności oznacza, że będzie mogła ściągać z rynku do 24 proc. nadwyżki każdego roku.

Reforma zawiera także mechanizmy wsparcia, aby pomóc przemysłowi i sektorom energetyki sprostać wyzwaniom innowacyjnym i inwestycyjnym związanym z przejściem na gospodarkę niskoemisyjną. Powstałyby dwa nowe fundusze: