Polityka surowcowa, której nie ma

Chaos, brak dobrych przepisów, ważne dla kraju decyzje podejmowane na niskim szczeblu administracyjnym. Polska polityka surowcowa nie istnieje.

Na pytanie, czym jest polityka surowcowa, odpowiedzieć łatwo. To „długofalowa polityka publiczna prowadzona na poziomie krajowym, która ma zapewnić dostęp przedsiębiorstw wytwórczych do niezbędnych dla ich działalności surowców po cenie umożliwiającej im bycie konkurencyjnymi, przy jednoczesnym dbaniu o stan środowiska (...) oraz bieżące i długookresowe bezpieczeństwo gospodarcze kraju”. Na pytanie, dlaczego po 25 latach polskich transformacji nie dorobiliśmy się strategii tak ważnej dla kraju i gospodarki - odpowiedzi brak.

Surowce na wolności

Naukowcy, najlepiej dostrzegając brak usystematyzowanej polityki surowcowej kraju, już od kilku przynajmniej lat dość mocno krytykują państwową administrację, wskazują na konsekwencje bałaganu i chaosu w tym obszarze. Rzeczywiście, problematyka polityki surowcowej jest prawie nieobecna w dokumentach strategicznych. Często decyzje dotyczące złóż o znaczeniu strategicznym dla kraju są podejmowane na poziomie gminy - z uwzględnieniem wyłącznie lokalnych interesów. A przecież zasoby naturalne to dobro wspólne i ich wykorzystanie powinno być obwarowane czytelnymi regułami te zasoby zabezpieczającymi. Tymczasem często zasoby surowcowe kraju są po prostu marnotrawione.