Skomentuj 
Podziel się!
Udostępnij
Twittnij
Wyślij
Drukuj
Analitycy wskazują, że górnictwu niezbędna jest prywatyzacja. Również w PricewaterhouseCoopers uważają, że górnictwo może być rentowne dzięki prywatyzacji. Na razie jednak konieczna jest dalsza redukcja zdolności wydobywczych oraz pozbycie się długów.
- Wielkim osiągnięciem w reformowaniu górnictwa jest bardzo duże obniżenie kosztów pozyskiwania węgla, które obecnie w Polsce są niższe niż w większości krajów Unii Europejskiej - podkreśla Janusz Olszowski, prezes Górniczej Izby Przemysłowo-Handlowej. - Redukcja kosztów produkcji to sukces bezsporny, a przy tym świadectwo wysiłku kopalń i spółek węglowych. Na uwagę zasługuje fakt, że w roku ubiegłym górnictwo osiągnęło najlepszy wynik finansowy w ostatnich pięciu latach. Według Janusza Olszowskiego niepokojący jest ciągle rosnący stan zobowiązań branży, który stanowi realne zagrożenie dla procesów restrukturyzacyjnych. Prezes GIPH zwraca uwagę, że wskaźnik ten jest powszechnie wykorzystywany jako argument do krytyki reform, natomiast wszystkie inne odzwierciedlające pozytywne trendy wskaźniki ekonomiczne są pomijane. - W licznych wypowiedziach górnictwo traktowane jest tak, jakby działało na zasadach wolnorynkowych - podkreśla Janusz Olszowski. - Gdyby tak rzeczywiście było - już dawno winno być ono postawione w stan upadłości. Skoro założono jednak, że górnictwo węglowe nie może upaść, bo jest zbyt ważne dla gospodarki państwa, to wymaga ono stosowania konsekwentnej polityki gospodarczej, jak ma to miejsce w państwach UE. Tymczasem tej konsekwencji najbardziej w naszym państwie brakuje. Przejawia się to przede wszystkim w tym, że obciążenia nałożone na branżę są za wysokie i systematycznie wzrastają, a środki budżetowe kierowane na finansowanie reform są coraz mniejsze. Janusz Olszowski wskazuje, że realna wysokość dotacji, niezależnie od nieterminowego ich przekazywania, odbiega nawet od kwot przyjętych na te cele w programie rządowym. Jego zdaniem sytuacja jest z tych względów paradoksalna. W ostatnich latach państwo zafundowało bowiem reformowanemu przez siebie górnictwu wzrost wszystkich, bez wyjątku, podatków, składek i innych opłat. Utrzymywało na najwyższym i wielokrotnie krytykowanym poziomie podatek VAT, choć od lat wiadomo, że przychody branży nie są w stanie pokryć wszystkich wydatków z tym związanych. - Czy w zamian za to nie należałoby ustalić na czas reformy danin publicznych na poziomie realnym do zapłacenia? - pyta Janusz Olszowski. - Należy zauważyć, że dotacje budżetowe w wymiarze niższym od ponoszonych kosztów likwidacji kopalń i restrukturyzacji zatrudnienia bezpośrednio wpływają na pogorszenie wyniku górnictwa "na pozostałej działalności operacyjnej". A przecież w obecnej strukturze wyniku finansowego ta pozycja jest najistotniejsza. Angażowanie środków własnych na finansowanie reformy skutkuje przy tym także wzrostem stanu zobowiązań - i błędne koło się zamyka.
