Skomentuj (8) 
Podziel się!
Udostępnij
Twittnij
Wyślij
Drukuj
– Przemysł budowlany musi w większym stopniu zmierzyć się z wyzwaniem, jakim jest dekarbonizacja procesów produkcyjnych. Co istotne, to stwarza też szansę na rozwój nowych technologii do wykorzystania przez budownictwo – mówi Ewelina Karp-Kręglicka, dyrektor biura zakupów, jakości i ochrony środowiska Budimex SA.
- Stosowanie materiałów wtórnych w budownictwie wpisuje się w nurt polityki niskoemisyjnej i gospodarki obiegu zamkniętego. Surowce pochodzące z recyklingu istotnie obniżają emisyjność gazów cieplarnianych produkcji budowlanej.
- Przemysł budowlany musi w większym stopniu zmierzyć się z wyzwaniem dekarbonizacji działalności. Prostym sposobem na bardziej „ekologiczne” budownictwo drogowe jest wykorzystanie surowców lokalnych, znajdujących się w sąsiedztwie realizowanej inwestycji.
- Budimex razem z Politechniką Warszawską pracuje nad nowatorskim rozwiązaniem technologicznym (projekt SeHePa). Celem jest wdrożenie technologii samonaprawy nawierzchni, dzięki stosowaniu mieszanki mineralno-asfaltowej z wypełnieniem naprawczym.
Czy recykling materiałów jest rzadko spotykany w budownictwie?
- Tak, głównie z uwagi na skomplikowane procesy administracyjne. Organizacje branżowe (PSWNA, OIGD) oraz ministerstwa - Infrastruktury, Rozwoju oraz Klimatu i Środowiska - pracują nad dokumentami umożliwiającymi stosowanie materiałów wtórnych w budownictwie.
Takie działanie wpisuje się w nurt polityki niskoemisyjnej i gospodarki obiegu zamkniętego, które są jednym z priorytetów polityki gospodarczej Unii Europejskiej. Zgodnie z nią, surowce oraz wyroby powinny pozostawać w gospodarce tak długo, jak jest to możliwe, a wytwarzanie odpadów powinno być jak najbardziej zminimalizowane. Idea ta uwzględnia wszystkie etapy cyklu życia produktu, zaczynając od jego projektowania, poprzez produkcję, użytkowanie, zbieranie odpadów, aż do jego zagospodarowania.
Jednym z celów strategicznych Budimeksu jest minimalizowanie wytwarzanych odpadów dzięki efektywnemu zarządzaniu wykorzystywanymi surowcami i wyrobami. W tym celu m.in. pracujemy nad metodologią odzysku surowców wtórnych.
Proszę o przykład recyklingu w budownictwie.
- W całości ponownemu wykorzystaniu do wykonania nawierzchni drogowej może podlegać mieszanka mineralno-asfaltowa. Dzięki zastosowaniu granulatu asfaltowego w nowej mieszance redukuje się ślad węglowy i ogranicza zużycie zasobów naturalnych.
Tym samym redukujemy zużycie energii, ograniczamy emisję spalin pochodzącą z transportu kruszyw i lepiszcza, to jest wpisujemy się w nurt gospodarki niskoemisyjnej i efektywnej pod kątem zasobów. Destrukt asfaltowy może być również dobrym materiałem do zastosowania w podbudowie mineralnej dróg.
Kolejnym przykładem recyklingu jest stosowanie kruszyw staroużytecznych (tłuczeń na kolei), które po oczyszczeniu są pełnowartościowym materiałem budowlanym. Oczywiście, kruszywa z recyklingu muszą spełniać odpowiednie wymagania techniczne.
Projektanci dróg i inwestorzy przeciągają linę, dostarczając różnych argumentów na wyższość technologii asfaltowej nad betonową lub odwrotnie. Jak ten spór wygląda po uwzględnieniu emisyjności gazów cieplarnianych (GHG) surowców?
- W przypadku nawierzchni asfaltowych wszystko zależy od tego, jakie materiały stosujemy do produkcji mieszanek mineralno-asfaltowych i z jakiego sprzętu budowlanego korzystamy do jej układania.
Patrz też: Czy polskie drogi betonowe chorują na raka?
Jeśli wykorzystujemy surowce pochodzące z recyklingu, wówczas ich wpływ na obniżenie emisyjności GHG jest istotny. Istnieje również cały katalog produktów asfaltowych, wśród których możemy wybrać te z nich, które obniżają temperaturę produkcji mieszanek. To niesie nie tylko korzyści ekonomiczne, ponieważ zużywamy mniej paliwa, ale również środowiskowe, gdyż produkujemy mniej dwutlenku węgla.
PODOBAŁO SIĘ? PODZIEL SIĘ NA FACEBOOKU
CZYTAJ WSZYSTKIE
DODAJ NOWY KOMENTARZ
