Lotos i Grupa Azoty wskazują drogę do składowania CO2
Lotos Petrobaltic wraz z partnerami – Grupą Lotos oraz Grupą Azoty – zaprezentowali zbiór rekomendacji co do zmian legislacyjnych mających umożliwić uruchomienie w Polsce wielkoskalowych, komercyjnych projektów dot. podziemnego składowania dwutlenku węgla (ang. carbon capture and storage – CCS).
- Podziemne składowanie dwutlenku węgla - CCS - jest jedną z metod wypełnienia klimatycznych zobowiązań - z jednej strony powoduje uniknięcie emisji CO2 do atmosfery, z drugiej zaś pozwala na kontynuację dotychczasowej działalności.
- W opracowanej przez Lotos i Grupę Azoty "Zielonej księdze dla rozwoju CCS w Polsce” znalazły się rekomendacje co do zmian przepisów powszechnie obowiązujących. Dokument trafił również do Ministerstwa Klimatu i Środowiska, które 25 października br. rozpoczęło konsultacje publiczne w tym zakresie.
- Wstępne szacunki wskazują, że pojemność zlokalizowanych w Polsce struktur geologicznych nadających się do działalności CCS wynosi setki milionów ton CO2.
Dlatego w ramach spółki Lotos Petrobaltic utworzony został zespół roboczy, który przy wsparciu partnerów z Grupy Lotos oraz Grupy Azoty opracował dokument programowy, obejmujący opis zidentyfikowanych problemów prawnych, utrudniających prowadzenie działalności CCS oraz propozycje co do sposobu ich przezwyciężenia.
- Mamy świadomość, że zachodząca transformacja energetyczna stanowi dla Polski epokowe wyzwanie. Technologia CCS jest w naszej ocenie działaniem niezbędnym dla jej skutecznego przeprowadzenia, uwzględniającym bezpieczeństwo energetyczne naszego kraju oraz minimalizującym nieuchronne skutki społeczne dekarbonizacji. Dlatego też zdecydowaliśmy się na ogłoszenie propozycji, które pozwolą na realizację i rozwój CCS w Polsce - podkreśla Grzegorz Strzelczyk, prezes zarządu Lotos Petrobaltic.
W części I dokumentu zamieszczone zostały projekty nowego brzmienia przepisów regulujących działalność CCS (ustawa Prawo geologiczne i górnicze, ustawa Prawo energetyczne, ustawa o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, etc.), a także sugestie co do uchylenia niektórych aktualnie obowiązujących.
Adam Żurek, dyrektor Departamentu Korporacyjnego Strategii i Rozwoju Grupy Azoty, Jarosław Wróbel, wiceprezes zarządu ds. inwestycji i innowacji Grupy Lotos, Grzegorz Strzelczyk, prezes zarządu Lotos Petrobaltic prezentują Zieloną Księgę dla rozwoju CCS w Polsce (fot. mat. pras.) Zamieszczono tu także analizy stanowiące przyczynek do dyskusji o nowych instytucjach prawnych, które w ocenie twórców powinny zostać wprowadzone w życie.
Podstawą wniosków i rekomendacji „Zielonej księgi” stanowi, zawarta w II części, symulacja uruchomienia projektu CCS na złożu węglowodorów B3 zlokalizowanym w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej.
- Grupa Lotos podejmuje szereg inicjatyw mających na celu ograniczenie wpływu swojej działalności na środowisko naturalne. Prowadzimy inwestycje związane ze zwiększaniem efektywności energetycznej oraz rozwijamy się w obszarze paliw alternatywnych. Równolegle angażujemy się w projekty z zakresu nowych technologii, takie jak CCS. To jedyny słuszny kierunek w dobie przyspieszającej transformacji energetycznej - wyjaśnia Jarosław Wróbel, wiceprezes zarządu ds. inwestycji i innowacji Grupy Lotos.
- Grupa Azoty opublikowała właśnie strategię na lata 2021-2030, zgodnie z którą Istotna część zasobów badawczo-rozwojowych zostanie skierowana na realizację celów klimatycznych. Nowe projekty badawczo-rozwojowe koncentrować się będą m.in. na obszarze tworzyw biodegradowalnych, GOZ, ale również sekwestracji. Przedstawiony dziś zbiór rekomendacji to istotny krok w kierunku wdrażania technologii CCS, która jest bardzo istotnym elementem efektywnej transformacji energetycznej - mówi Grzegorz Kądzielawski, wiceprezes Grupy Azoty.
Technologia CCS wdrażana jest już przez czołowe światowe gospodarki: USA, Chiny, Norwegię, Francję, Holandię. Wstępne szacunki wskazują, że pojemność zlokalizowanych w Polsce struktur geologicznych nadających się do działalności CCS wynosi setki milionów ton CO2. Ich optymalne wykorzystanie może przyczynić się do zaoszczędzenia miliardów złotych przez polskie firmy – emitentów CO2, które dziś zmuszone są do nabywania uprawnień do emisji.