Skomentuj 
Podziel się!
Udostępnij
Twittnij
Wyślij
Drukuj
Głównym odbiorcą energii cieplnej są sąsiadujące z Elektrownią BLACHOWNIA firmy przemysłu chemicznego. Zmiany które wymusiła gospodarka rynkowa - obniżenie kosztów produkcji i zmiany sposobu zarządzania spowodowały, że Elektrownia Blachownia stała się zakładem mogącym sprostać nowym wyzwaniom.
Energię elektryczną i cieplną wytwarzają w sumie 3 turbozespoły. Moc elektryczna wyprowadzana jest do systemu energetycznego głównie poprzez rozdzielnię 110kV.
W roku 1942 Niemcy rozpoczęli budowę kombinatu chemicznego "IG FARBEN INDUSTRIE" położonego na wschód od Kędzierzyna. Dla potrzeb kombinatu wybudowano elektrownię przemysłową, której zadaniem było zaopatrywanie kombinatu w energię elektryczną i cieplną. W czasie wojny siłownia i kombinat chemiczny ucierpiały na skutek licznych bombardowań W 1945 roku zdemontowano wszystkie urządzenia energetyczne. W 1953 roku zapadła decyzja o odbudowie elektrowni z wykorzystaniem pozostałego kompleksu budynków i przekształceniu jej w zawodową elektrownię. Moc elektrowni ustalono na podstawie bilansu energetycznego oraz możliwości przestrzennego wykorzystania istniejących budynków. W pierwszym etapie budowy przewidziano zainstalowanie mocy 220 MW, a w drugim etapie rozbudowę do 360 MW.
W dniu 30 października 1957 z udziałem najwyższych władz państwowych uroczyście uruchomiono , a następnie zsynchronizowano z krajowym systemem elektroenergetycznym 1 blok Elektrownii BLACHOWNIA . W 1959 roku zakończył się I etap budowy elektrowni , tzw. Blachownia I. Pierwszy etap budowy obejmował 4 duobloki, składające się dwóch kotłów pyłowych Pauker, o wydajności 2 x 120 ton pary na godzinę i turbiny kondensacyjnej Siemens o mocy 55 MW. Łączna moc zainstalowana wynosiła 220 MW.
Budowa drugiego etapu Blachownia II - została zakończona w 1960 roku. Objęła dwa bloki, składające się z kotła przepływowego typu Benson o wydajności parowej 237 ton na godzinę i turbiny kondensacyjnej Siemens o mocy 70 MW. Dzięki zastosowaniu m.in. wtórnego przegrzewu i automatycznego zrzutu pary do kondensatora przy rozruchach i regulacji wydajności pomp zasilających sprzęgłem Voitha poprawiono znacznie sprawność wytwarzania energii elektrycznej. W tym okresie łączna moc zainstalowana jednostki osiągnęła 360 MW.
Konieczność rozbudowy elektrowni o tzw. Blachownię III wynikała głównie z dużego wzrostu zapotrzebowania na ciepło dla sąsiadujących z elektrownią Zakładów Chemicznych Blachownia. Inwestycja obejmowała budowę dwu kotłów OP 215 (RAFAKO) i dwóch turbin upustowo-przeciwprężnych UP-28,5 i P-32,5 MW (ZAMECH). Realizację tego etapu zakończono w 1968 roku.
PODOBAŁO SIĘ? PODZIEL SIĘ NA FACEBOOKU
DODAJ NOWY KOMENTARZ
