Wybór właściwej formy umowy dla inwestycji w sektorze energetycznym

Na przestrzeni lat w międzynarodowej praktyce obrotu wykształciły się różne modelowe wzorce umów, które mogą być stosowane w inwestycjach przemysłowych. W budownictwie infrastrukturalnym dominują przede wszystkim standardy FIDIC (Fédération International des Ingéneurs Conseil - Międzynarodowe Stowarzyszenie Inżynierów Doradców), choć można także sięgać do innych rozwiązań bardziej zbliżonych do sektora przemysłowego, takich jak np. wzory ORGALIME (Organisme de Liason des Industries Méttaliques Européennes – Europejskie Stowarzyszenie Izb Przemysłowych Branży Elektrotechnicznej.

Charakterystyczną cechą rozwiązań modelowych jest to, że składają się one z tzw. warunków ogólnych umowy, na bazie których dla potrzeb konkretnego przedsięwzięcia tworzy się tzw. warunki szczegółowe. Jest to nic innego jak odpowiednia modyfikacja (poprzez zmianę, dodanie lub usunięcie poszczególnych klauzul) warunków ogólnych. Połączenie obu tych elementów stanowi finalnie umowę.

Warunki ogólne są dostosowane do poszczególnych formuł realizowania inwestycji. Wśród wzorców FIDIC wyróżnia się zatem rozwiązania stosowane dla modelu „buduj” (tzw. Czerwona Książka), „projektuj i buduj” („Żółta Książka”) oraz „buduj pod klucz” („Srebrna Książka”).

ORGALIME posługuje się wzorami dla Dostawy Produktów Mechanicznych, Elektrycznych i Elektrotechnicznych oraz dla budowy pod klucz (EPC/Turn-key – Engineering Procurement Construction).

Podejmując decyzję o wyborze właściwej formy umowy trzeba mieć na uwadze specyfikację inwestycji w sektorze energetycznym. W odróżnieniu od projektów realizowanych w obszarze tzw. budownictwa ogólnego lub transportowego podstawowe znaczenie ma odpowiednia technologia budowy i doboru urządzeń. Powoduje to bardzo znaczący wzrost roli dokumentacji projektowej, która z tego powodu powinna być ściśle skorelowana z fazą wykonawczą (budową).

Ponadto z punktu widzenia inwestora istotny jest cel inwestycji polegający na możliwości prowadzenia produkcji (a zatem odpowiednie, niezakłócone funkcjonowanie urządzeń i osiąganie założonych parametrów), podczas gdy np. w infrastrukturze transportowej celem tym jest samo istnienie danego elementu tej infrastruktury i możliwość korzystania z niego przez użytkowników. Zapewnienie odpowiednich parametrów technicznych i technologicznych powoduje, że kluczowym elementem procesu inwestycyjnego w energetyce jest faza prób i testów. Muszą one także znaleźć odpowiednie odzwierciedlenie w postanowieniach umownych.

W kolejnym artykule przedstawimy charakterystykę poszczególnych modeli umów oraz ich zastosowania w polskich warunkach, w szczególności z uwzględnieniem przepisów prawa zamówień publicznych.

Michał Grzybczyk, partner GFKK
Michał Zachariasiewicz, prawnik GFKK

Więcej o inwestycjach w energetyce na seminarium CKL Industry
Formularz rejestracyjny na seminarium (tutaj)