Nie każdemu po drodze jest wspólny rynek gazu

Jednak współpraca wcale nie jest łatwa, poszczególne kraje patrzą na własne interesy. Kluczem jest także cena pozyskiwanego surowca. W sumie na północny-zachód naszego kraju będzie mogło być po 2022 roku dostarczane nawet 20 mld m3 gazu ziemnego. To więcej niż potrzebuje Polska, znaczna część surowca mogłaby być dostarczana do odbiorców w innych państwach. Atutem tego gazu byłoby to, że jest to surowiec z innych niż rosyjskie źródeł. Jednak potencjalni odbiorcy spoza Polski przede wszystkim będą patrzeć na cenę surowca.

- Jeśli w Polsce ma powstać hub gazowy, to potrzeba połączenia sił wielu obecnych uczestników rynku. Musi być zainteresowanie wielu stron – podkreśla Grzegorz Żarski, dyrektor rozwoju rynku i analiz z Towarowej Giełdy Energii.

- Z naszej strony główna kwestia w przypadku powstania hubu to pozyskanie animatorów rynku – dodaje Żarski, zaznaczając zarazem, że cała idea budzi ogromne zainteresowanie uczestników rynku gazu.


Zwolennikiem większej współpracy gazowej w Unii Europejskiej jest także Mirek Topolánek, członek zarządu, Eustream, a.s., premier Republiki Czeskiej w latach 2006-2009.

- Z różnych względów dywersyfikacja źródeł gazu, możliwości dostaw z różnych kierunków są dla odbiorców korzystne – mówi Topolánek. Jak przyznaje, ma to bowiem pozytywny wpływ na bezpieczeństwo dostaw surowca i pozycję negocjacyjną, co przekłada się na ceny gazu dla odbiorców.

Zróżnicowanie dostaw jednak nie może odbywać się kosztem podwyżki ich cen – dodaje ekspremier. Jego zdaniem mogłoby to spowodować, że zainteresowanie gazem byłoby mniejsze od oczekiwań.


Piotr Kasprzak, członek zarządu ds. operacyjnych Hermes Energy Group, wskazuje, że budowa wspólnego rynku gazu dla całej Unii Europejskiej może być wyzwaniem. Nie wszystkie kraje są bowiem tym zainteresowane, prowadząc odrębną politykę. Na to nakładają się różnorakie regulacje i spore różnice w podejściu do gazu w krajach Unii. Powstają także nowe wyzwania.

Na przykład jeśli powstałby wspólny rynek gazu, to co z tzw. klientami wrażliwymi (słabo sytuowani odbiorcy gazu, których dotuje państwo, np. poprzez rozwiązania taryfowe). Jak rozwiązać tę kwestię?

Uczestnicy dyskusji zgodzili się, że budowa wspólnego rynku gazu w dłuższej perspektywie przyniosłaby odbiorcom wiele korzyści. Jednak zanim taki rynek powstanie, trzeba rozwiązać wiele problemów. Nie wszystkie kraje w Unii są także zwolennikiem powstania wspólnego rynku. Niektóre państwa dzięki dobrym stosunkom z Rosją kupują bowiem gaz w atrakcyjnych cenach, co powoduje, że ich firmy wykorzystujące ten surowiec mają dodatkową przewagę konkurencyjną.