Skomentuj 
Podziel się!
Udostępnij
Twittnij
Wyślij
Drukuj
Kopalnia Węgla Kamiennego Grodziec znajduje się w Grodźcu (dzielnicy Będzina). Kopalnię tę nazywano "Grodziec II", do czasu likwidacji potocznie zwanej Kopalnią "Grodziec I" ("Maria"). Od 1938 r. Kopalnię "Grodziec II" zaczęto nazywać Kopalnią "Grodziec".
"Barbara" (założoną w 1823 r.),
"Maria" (zwaną często "Grodziec I" powstałą w 1894 r.),
"Bory" (uruchomioną w 1917 r.).
Informacje ogólne
Uruchomiona 7 czerwca 1899 r.
Ostatni wóz węgla wyjechał 31 grudnia 1999 r.
Postawiona w stan likwidacji w 2000 r.
Adres: ul. Barlickiego 26 ; 42-506 Będzin
O zakładzie
Kopalnię uruchomiło 7 czerwca 1899 r. Grodzieckie Towarzystwo Kopalń Węgla i Zakładów Przemysłowych.
Początkowo, do 1938 r. miała nazwę "Grodziec II". Potocznie nazywano ją "Grodziec Towarzystwo". W 1936 r. wykupiły ją Zakłady "Solvay" w Polsce.
Kopalnia została zbudowana na nadaniach górniczych Stanisława Ciechanowskiego. Pierwszym dyrektorem kopalni był inż. Stanisław Skarbiński. Obszar górniczy kopalni podzielony jest na cztery bloki tektoniczne: A, B, C i D, przebiegające uskokami będzińsko-wojkowickim i grodzieckim. W kopalni wybierano pokłady grupy 500 i 600. Potem 800 i 816 - węgiel energetyczny typ 31,2.
W historii kopalni było siedem szybów głębinowych. Eksploatowane pokłady węgla charakteryzowały się naturalnymi zagrożeniami górniczymi: niebezpieczeństwo wybuchu pyłu węglowego, skłonność węgla do samozapłonu, zagrożenie metanowe. Zasoby operatywne przewidziane do wydobycia do 2010 r. wynoszą 15,2 mln ton.
Już 7 lutego 1945 r. (po wyzwoleniu spod okupacji), Kopalnia "Grodziec" wysłała pierwszy 44-wagonowy pociąg węgla do odbudowywanej Warszawy.
W latach 70. kierownictwo Kopalni wspólnie z Dąbrowskim Zjednoczeniem PW opracowało założenie rekonstrukcji kopalni.
Jej końcowym efektem miał być wzrost wydobycia do 4000 t/d. z jednoczesnym obniżeniem kosztów produkcji i podniesieniem rentowności Kopalni.
Zaprojektowany wzrost wydobycia pociągał za sobą konieczność modernizacji transportu pionowego, polegającej m.in. na zabudowaniu urządzenia slibowego w przedziale zachodnim szybu 1 w miejsce istniejących klatek 3-piętrowych, a także przystosowanie szybu 2 do prowadzenia regularnej jazdy ludzi oraz przejście z wydobyciem na jeden poziom.
Centralna Stacja Ratownictwa Górniczego dla kopalni węgla w Zagłębiu Dąbrowskim została powołana w 1910 r. przez Radę Zjazdu Przemysłowców Górniczych Królestwa Polskiego w Dąbrowie.
Kopalniana Stacja Ratownictwa Górniczego w Kopalni "Grodziec" powstała prawdopodobnie w 1920 r. i ma długą tradycję uczestnictwa w akcjach ratowniczych, także w sąsiednich kopalniach. Organizacyjnie KSRG podlega Okręgowej Stacji Ratownictwa Górniczego w Sosnowcu.
Od lat 70. na każdej zmianie utrzymywane jest na dole pogotowie ratownicze, najpierw po jednym, a później po dwa zastępy ratowników. Pogotowie ratownicze KSRG uczestniczy w zwalczaniu i profilaktyce pożarowej, wodnej oraz zawałowej. Pierwszym nieoficjalnym kierownikiem KSRG został Antoni Skowronek, który podjął pracę w Kopalni "Grodziec" w 1921 r., a kierownikiem KSRG był od 1922 r. do 1939 r.
