Skomentuj 
Podziel się!
Udostępnij
Twittnij
Wyślij
Drukuj
Na zasoby leżące w polu "Reserve" zwrócono uwagę dopiero w roku 1955, kiedy to zapotrzebowanie na węgiel zaczęło gwałtownie wzrastać. Rozważano, aby na tym terenie powstały nowe szyby K.W.K. "Wieczorek", jednak w ostatecznej wersji zdecydowano się na zbudowanie odrębnej kopalni.
Projekt kopalni został zatwierdzony 5 lutego 1958 roku przez Główną Komisję Oceny Projektów Inwestycyjnych Ministerstwa.
W dniu 2 października 1958 roku Ministerstwo Górnictwa i Energetyki utworzyło dla kopalni "Staszic" obszar górniczy Giszowiec o wielkości 11,987 km2.
Na mocy zarządzenia tegoż Ministerstwa 1 stycznia 1959 roku zostało utworzone przedsiębiorstwo państwowe pod nazwą Kopalnia Węgla Kamiennego "Staszic" w budowie.
Budowę Kopalni Węgla Kamiennego STASZIC" rozpo-częto 3 stycznia 1959 roku od głębienia szybów.
Do eksploatacji kopalnia formalnie została oddana 20 lipca 1964 roku w strukturze opartej o szyb wdechowy II i szyb wentylacyjny V na założonym poziomie wydobywczym na głębokości 500m. Nadal jednak kopalnia była przedsiębiorstwem w budowie, a jej dokończenie wymagało poważnych nakładów inwestycyjnych prowadzonych jeszcze przez kilka lat. W trakcie budowy kopalni zastosowano wiele nowatorskich rozwiązań technicznych i technologicznych pozwalających skrócić cykl jej budowy oraz zmniejszyć nakłady inwestycyjne.
Pierwszą eksploatację prowadzono tylko jedną ścianą wydobywczą nr 101 w pokładzie 364 wyposażoną w najnowocześniejsze maszyny i urządzenia, przy czym wyznacznikiem nowoczesności był wówczas płytko - zabiorowy kombajn Andersen-Boyes16 z napędem cięgnowym, poruszającym się po przenośniku pancernym typu Samson. Wydobycie ze ściany wynosiło 1000 - 1200 t/d.
W zakresie inwestycji technicznych należało dokończyć budowę szybu I wraz z wyposażeniem, zbudować poziom wydobywczy 720m, oraz zakończyć budowę zakładu przeróbczego, a przede wszystkim doprowadzić do końca budowę trzech szybów wentylacyjno-materiałowych. Do realizacji pozostała większość prac związanych z doprowadzeniem kopalni do planowanej zdolności produkcyjnej założonej na poziomie 10 000 t/d
.
W roku 1968 zakończono uruchamianie urządzeń pod-sadzkowych przy szybie IV, dwa lata później oddano do ruchu poziom wydobywczy 720m.
Docelowe planowane wydobycie uzyskano w IV kwartale 1973 roku i wynosiło ono 10 000 t/d.
Od roku 1970 eksploatacja została w całości zmechanizowana.
W następnych latach w wydobycie podnoszono do 12 000 t/d, 13 000 t/d, a w II kwartale 1990 roku osiągnięto wydobycie na poziomie 16 000 t/d. Wzrastające wydobycie kopalni wymusiło w latach 1978 - 1982 przeprowadzenie dużych inwestycji na przebudowę i modernizację zakładu przeróbczego zwiększającą wydajność zakładu do 16 000 t/d.
Na kopalni wprowadzano szereg nowych rozwiązań technicznych i technologicznych ułatwiających pracę, zwiększających wydajność i bezpieczeństwo pracowników. Do transportu materiałów zastosowano kolejki podwieszane niemieckiej firmy "Becorit", które zastąpiono później polskimi kolejkami SKL.
W roku 1968 zastosowano po raz pierwszy do transportu dołowego urobku na poziomie 500m wozy samowyładowcze "Granby" o pojemności 5,1m3, a w roku 1975 uruchomiono na poziomie 720m bezzałogowy transport urobku stosując urządzenia zautomatyzowane szwedzkiej firmy "Asea" oraz przeprowadzono pierwsze próby ze spalinową jednoszynową kolejką spągową firmy "Becorit".
W roku 1987 rozpoczęto głębienie nowego szybu wdechowego nr VII umożliwiającego w przyszłości eksploatację zasobów zalegających głębiej i budowę nowego poziomu wydobywczego. Przemiany polityczno - gospodarcze po roku 1990 wymusiły dostosowanie się całego przemysłu węglowego do założeń i reguł gospodarki rynkowej. Wynik ekonomiczny i światowa konkurencja spowodowały konieczność modernizacji frontu eksploatacyjnego kopalni i przekształceń organizacyjnych.
Kopalnia na początku lat dziewięćdziesiątych postawiła na długofalowe inwestycje w przodki ścianowe o wysokiej koncentracji produkcji. Wysokowydajny zmechanizowany kompleks ścianowy wprowadzony dla ściany nr 1002 w pokładzie 352 w polu L na poziomie 500m zastosowano pierwszy raz w polskim górnictwie w 1992 roku. W skład kompleksu weszły maszyny i urządzenia nowej generacji z importu. Dla pierwszego zmechanizowanego kompleksu ścianowego wybrano najnowocześniejsze wyposażenie brytyjskich firm Anderson-Longwall i Meco
Wprowadzenie wysokowydajnych zmechanizowanych kompleksów ścianowych pozwoliło wielokrotnie zmniejszyć liczbę ścian i rejonów wydobywczych, ograniczyć zakres robót przygotowawczych oraz znacznie uprościć strukturę techniczną i organizacyjną kopalni.
Kopalnia po roku 2000 ustabilizowała wydobycie na poziomie 12 000 - 14 000 t/d opierając je na czterech czynnych ścianach, w tym trzech zawałowych i jednej prowadzonej na podsadzkę hydrauliczną.
W Kopalni Węgla Kamiennego "Staszic" do obecnej chwili zgłębiono 4 770m szybów i szybików, wydrążono około 710 km wyrobisk korytarzowych oraz wyeksploatowano 243 ściany wydobywcze, w tym 51 ścian podsadzkowych i 192 ściany zawałowe, uzyskując sumaryczne wydobycie około 125 000 000 t.
