Hutniczy rynek znowu staje się trudniejszy

Część polskich przetwórców liczy, że dla nas oznacza to także pojawienie się nowego gracza na rynku dostaw wsadu, na którym obecnie zdecydowanie dominuje ArcelorMittal, co może zwiększyć konkurencyjność, ułatwić dostęp do wsadu i wpłynąć na obniżenie cen. - Poziom konkurencji wzrośnie, bo przybędzie mocny producent. W segmencie stalowym słabych graczy nie ma – przyznał Tomasz Ślęzak.

Robert Agh, prezes Ferony Polska, powiedział, że obecnie czeski rząd namawia na kupno huty w Ostrawie jednego z zakładów, które musi zbyć ArcelorMittal, właścicieli huty w Trzyńcu. – Idea połączenia czeskich hut w narodowych rękach odżyła tym samym po 20 latach. Był wówczas plan połączenia hut w Trzyńcu i Ostrawie, ale życie potoczyło się inaczej – powiedział Robert Agh.
 

O problemach z pozyskaniem wsadu mówił Krzysztof Mikuła, wiceprezes zarządu Węglokoksu ds. grupy kapitałowej. - Dziś opłaca się inwestować w przetwórstwo, jeżeli się ma własną stalownię. Naszym dostawcom zależy, żebyśmy funkcjonowali i nie padli, ale to też nasi konkurenci, więc nie zależy im na naszym rozwoju – powiedział Krzysztof Mikuła, odnosząc się do wysokich cen wsadu, które zbliżają się do cen wyrobów gotowych oferowanych przez konkurencję spoza Unii Europejskiej. Przyznał, że grupa różnymi drogami prowadzi obecnie działania mające zapewnić jej wsad dla walcowni. - Analizujemy przejęcia przedsiębiorstw mających stalownie, budowę lub związanie się kapitałowe z podmiotem, który stalownię posiada – powiedział Krzysztof Mikuła.

 

Przemysław Sztuczkowski, prezes Cognora, podkreślił, że problemem nie jest brak wsadu, bo w UE wciąż utrzymuje się nadprodukcja stali, ale jego ceny. – Koszty stali tworzą się w stalowni, a nie na walcowni – przypomniał Przemysław Sztuczkowski, wskazując, że np. ceny slabów dorównują cenom importowanej blachy.
 
Stefan Dzienniak przypomniał, że moce produkcyjne stalowni na świecie są wykorzystywane tylko w około 70 proc., a mimo to nowe moce produkcyjne wciąż są budowane i to w regionach, które nigdy nie były hutniczymi zagłębiami.

- Od początku XXI w. zużycie stali i jej produkcja więcej niż podwoiły się. Nigdy dotąd nie obserwowano takiej dynamiki rozwoju rynku stalowego – powiedział Stefan Dzienniak. Unia Europejska jako całość wciąż jest drugim na świecie producentem stali, ale jako jedyny kontynent na świecie redukuje swoje zdolności produkcyjne. - W ubiegłym roku po raz pierwszy od 2011 r. produkcja stali w Europie wzrosła w stosunku do poprzedniego roku. Zwiększyła się także konsumpcja, co nie zmienia faktu, że w stosunku do 2009 roku z Europy wyprowadziło się 50 mln ton mocy produkcyjnych przemysłów konsumujących stal – powiedział Stefan Dzienniak. W Polsce ubiegły rok był czwartym z rzędu okresem wzrostu zużycia stali.
 

Zdaniem Tomasza Jurkanisa, partnera McKinsey & Company Poland, jedną z dróg ucieczki przed wysokimi kosztami jest cyfryzacja. – To nie tylko automatyzacja, ale całkowicie inny sposób zarządzania zdigitalizowaną firmą – mówił Tomasz Jurkanis, zwracając m.in. uwagę na zaawansowaną analitykę, jaką umożliwia ilość zbieranych w trakcie produkcji danych i przewidywanie dzięki nim zdarzeń, które mają dopiero nastąpić. Wraz z nowymi możliwościami pojawiają się nowe zawody, do których mogą przejść pracownicy, którzy w ramach automatyzacji straciliby pracą.


Odpowiednie wykorzystanie danych, które maszyny gromadzą już od lat, powoduje zwiększenie efektywności firmy. Przykładem mogą być możliwości zmniejszenia energochłonności przedsiębiorstw i uzyskanie przez to znacznych oszczędności.
 

Podczas sesji pojawił się także problem sekcji 232, czyli zamykania amerykańskiego rynku przez cła ochronne, które mogą spowodować nagły wzrost importu na unijne rynki. - Należy się obawiać, że nadwyżki produktów niewpuszczone do USA będą szukały nowych rynków zbytu. W naszym regionie zagrożeniem są rosyjskie blachy, tureckie pręty zbrojeniowe i cała paleta produktów z Chin. Chcąc uniknąć gwałtownych skutków nadpodaży, UE powinna także wprowadzić pewne cła dla nadmiernego importu – powiedział Jerzy Bernhard, prezes Stalprofilu. Podkreślił, że nie tyle chodzi o samą wielkość importu, co gwałtowność zmian jego napływu, które destabilizują rynek. – Dystrybutorzy przede wszystkim obawiają się destabilizacji, nagłych zmian – wyjaśnił Jerzy Bernhard.

Artykuł powstał na podstawie debaty, która odbyła się w ramach sesji „Europejskie hutnictwo pod presją” w czasie Europejskiego Kongresu Gospodarczego.