Ur. 15 kwietnia 1963 r. w Oświęcimiu. Kandydatka Prawa i Sprawiedliwości.
Ukończyła studia z zakresu etnografii na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Była doktorantką na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UJ. Ukończyła studia podyplomowe dla menedżerów kultury w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie oraz na Akademii Ekonomicznej w Krakowie zarządzanie samorządem terytorialnym w Unii Europejskiej.
Od 1987 do 1995 pracowała jako asystent w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa, następnie kierowała działem merytorycznym w Libiąskim Centrum Kultury. W latach 1997-1998 była dyrektorem ośrodka kultury w Brzeszczach.
W 1998 objęła stanowisko burmistrza Brzeszcz, które zajmowała do 2005. Pełniła także funkcję radnej powiatu oświęcimskiego z listy Akcji Wyborczej Solidarność (1998-2002). W wyborach w 2002 została wybrana do sejmiku małopolskiego z listy Wspólnoty Małopolskiej, jednak zrezygnowała z mandatu, pozostając na stanowisku burmistrza. W 2004 została wiceprezesem Ochotniczej Straży Pożarnej w gminie Brzeszcze.
W 2005 wstąpiła do Prawa i Sprawiedliwości. Z listy tej partii została wybrana na posła V kadencji. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskała mandat poselski. W wyborach do Sejmu w 2011 z powodzeniem ubiegała się o reelekcję.
We wrześniu 2014 zastąpiła Stanisława Kostrzewskiego na stanowisku skarbnika PiS (dwa lata później zastąpiła ją na tej funkcji Teresa Schubert). W trakcie kampanii – w związku z wyborami prezydenckimi w 2015 – kierowała sztabem wyborczym kandydata swojej partii Andrzeja Dudy, który te wybory wygrał.
13 listopada 2015 r. prezydent RP Andrzej Duda desygnował Beatę Szydło na urząd prezesa Rady Ministrów, a 16 listopada 2015 powołał ją na to stanowisko i dokonał zaprzysiężenia członków jej nowego rządu.
Za programowy priorytet swojego gabinetu Beata Szydło uznała projekt wprowadzający comiesięczne świadczenie wychowawcze wynoszące 500 zł na drugie i kolejne dzieci oraz na niektóre pierwsze dzieci. Ustawa wprowadzająca ten program została w lutym 2016 podpisana przez prezydenta.
W grudniu 2015 wstrzymała publikację w Dzienniku Ustaw wyroku Trybunału Konstytucyjnego w sprawie K 34/15 z 3 grudnia 2015 dotyczącego zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej niektórych przepisów ustawy z 25 czerwca 2015 o Trybunale Konstytucyjnym, gdyż w jej ocenie mógł on zostać wydany z „wadami prawnymi”. Było to pierwsze zakwestionowanie przez władzę wykonawczą legalności wyroku Trybunału Konstytucyjnego w jego historii. Śledztwo w sprawie przekroczenia uprawnień w związku z zaniechaniem publikacji wyroku wszczął prokurator Prokuratury Okręgowej w Warszawie. Zostało ono umorzone w styczniu 2016 wobec braku znamion przestępstwa.
Działania jej rządu oraz prezydenta Andrzeja Dudy w sprawie Trybunału Konstytucyjnego zostały przez Parlament Europejski w rezolucji z 13 kwietnia 2016 r. uznane za prowadzące „do faktycznego paraliżu Trybunału Konstytucyjnego, a tym samym do zagrożenia dla demokracji, praw człowieka i praworządności w Polsce”. W dokumencie tym PE wezwał polskie władze do wykonania przygotowanych przez Komisję Wenecką zaleceń.
7 grudnia 2017, po wygranym dla rządu w tymże dniu w Sejmie głosowaniu w sprawie konstruktywnego wotum nieufności, podczas posiedzenia Komitetu Politycznego Prawa i Sprawiedliwości zadeklarowała złożenie rezygnacji z funkcji prezesa Rady Ministrów i tym samym dymisję swojego rządu. Władze partii na jej następcę rekomendowały wicepremiera Mateusza Morawieckiego. 8 grudnia złożyła rezygnację, zaś prezydent Andrzej Duda przyjął dymisję jej gabinetu.
Beata Szydło zakończyła urzędowanie 11 grudnia 2017. Nowy premier powierzył jej funkcję przewodniczącej Komitetu Społecznego Rady Ministrów.
DODAJ KOMENTARZ