Białoruś: „Do rana wypuścimy wszystkich” – noc oczekiwania pod mińskim aresztem

„Do 6 rano wypuścimy wszystkich zatrzymanych” – powiedział wiceminister spraw wewnętrznych Alaksandr Barsukau, który ok godz. 1 w nocy przyjechał czarnym SUV-em pod areszt na ulicy Akrescina w Mińsku.

"Odsuńcie się, zejdźcie z jezdni" - na zmianę krzyczą i syczą ochotnicy, którzy pilnują, by kilkusetosobowy tłum nie zrobił nic, co mogłoby rozzłościć personel aresztu. "Lepiej ich nie drażnić" - wyjaśniają.

Pod aresztem należy stać spokojnie, nie pyskować milicji i nie wykrzykiwać politycznych haseł ani bić brawa wychodzącym.

Wszystko jest zorganizowane. Nazwiska wychodzących grupami po kilka, kilkanaście osób, ochotnicy zapisują na listach, które zaraz potem są wrzucane do internetu, gdzie na różnych grupach w komunikatorach krewni poszukują zaginionych.

Następnie zwolnieni otrzymują - wedle życzenia - wodę, herbatę, papierosa. Jeśli jest im chłodno- koc.

Obok dyżurują medycy, którzy w razie czego szybko mogą udzielić pomocy. Przy areszcie na stałe dyżuruje karetka pogotowia. Jeden z mężczyzn dostał ataku epilepsji.

"On upadł" - powiedziała kobieta, która właśnie przed chwilą przywitała przed bramą aresztu swojego syna. "Mamo, tu się to zdarza co dwie minuty".

Następni w szeregu są ochotnicy - kierowcy, którzy odwożą zwolnionych do domu. Dzisiaj jest ich zbyt dużo i organizatorzy akcji pomocowej obawiają się, że robią niepotrzebny tłum.

Ok. 2 w nocy na Akrescina jest jeszcze ponad pięćset osób. Ogółem na całej Białorusi trafiło od niedzieli do aresztów prawie siedem tysięcy osób. Większość z nich - przypadkowo, chociaż władze twierdziły, że udaremniają wielki antybiałoruski spisek.

"Tutaj jest bardzo kulturalnie. Nie biją, tak jak na komendzie milicji. Czasami nawet mówią na +pan+. Co prawda również nie karmią, ale za to dają wodę" - powiedział po wyjściu z aresztu Alaksiej.

Na prośbę zebranych Alaksiej zdejmuje spodnie, by pokazać fioletowe od siniaków nogi. "Nie wiem, czemu bili akurat po nogach, może, żeby więcej nie wychodzić na protesty?" - Alaksiej opowiada, że w rejonowym oddziale milicji w dzielnicy frunzeńskiej wszystkich zatrzymanych zapędzono do salki gimnastycznej, w której byli bici pałkami. Podobne historie opowiadali inni zatrzymani, w tym obywatele polscy, którzy w czwartek wyszli na wolność. Jeszcze kilku mężczyzn prezentuje dokładnie takie same siniaki jak u Alaksieja.

Pani Anna przez cały dzień siedziała na stołeczku przed aresztem, teraz - zmęczona - okryła się kocem. "Najbardziej się martwię, że się rozminiemy, a on przecież nie wie, że ja tu czekam na niego" - mówi o swoim synu Saszy. Jechał na rowerze, gdy zatrzymała go milicja. Ma 27 lat.

Natalia w dzień stała pod aresztem i zapisywała nazwiska wychodzących. Na pytanie o to, czy jest wolontariuszką, odpowiedziała, że jest żoną. "Nie mogę znaleźć męża od czterech dni" - opowiadała. Zorganizowała sieć pomocy razem z innymi żonami. To nie tylko operatywne przekazywanie nazwisk do grup w inernecie, ale też przygotowanie posiłków dla wychodzących i innego wsparcia.

Portal TUT.by poinformował, że wypuszczać zatrzymanych zaczął w czwartek w nocy także areszt w Żodzino. Wywożono ich tam, ponieważ nie mieścili się już w Mińsku.

Z Mińska Justyna Prus